Alanya Bayan Masör-Masör Bayan Ece

Alanya Bayan Masör-Masör Bayan Ece 1500-1700 senelerı arasında kırsaldan gelen göç dalgalarıyla şehrin nüfusu neredeyse on kat artmış ve beş yüz elli bin kişiye ulaşmıştı. Şehirde fakir bakımhaneleri azdı, olanlar da mali kaynaklardan yoksundu ve suistimal ediliyordu. Bridewell ve St. Thomas hastanelerinin yöneticileri kimin yardımı hak ettiğine, kimin cezalandırılması gerektiğine ve kimin sorunlarının başkalarınca üstlenilmesi gerektiğine karar vermek için kendi mahkemelerini kurdular. Mahkemeler, hayırsever yardımlar yanında ahlak cezaları da dağıtıyordu. Evli Anthony Shippe’den bir çocuk doğurduktan sonrasında Bridewell hastanesine getirilen Mary Lee gibi bir “fahişe” sadece kırbaçlandıktan sonra yardım alabilecekti.

Bebeği öldüğü için bakımıyla uğraşma ihtiyacı ortadan kalktı. Şayet bebek yaşasaydı, hastane faturayı Shippe’ye kesecekti. Londra hastanelerinin mahkemeleri, piç peydahlayan erkekleri teşhis ederken doğru neticelara ulaşmakta fazla titiz davranmıyordu; çocuğun nafakasını karşılayacak paralı birisi bulunduğu sürece mesele yoktu. Dolayısıyla hanımlara genellikle iyi niyetli davranılıyordu. 1569 tarihli bir Bridewell davasında Alice Bruster, efendisi William Saywell’in “kendini hamile bırakıp… evlenme sözü verdiğini ve dükkanda ve başka yerlerde defalarca rahatsızlık ettiğini” öne sürdü. Saywell, Bridewell’deki mahkemeye çağrıldığında iddiaları hemen reddetti.

Alanya Bayan Masör-Masör Bayan Ece

Alanya Bayan Masör-Masör Bayan Ece Bruster’in sonraki bir tarihte şahit getirmesine izin verildi; şahitler Saywell’in dava açmaması için kadına para teklif ettiğini doğruladılar. Bunun üzerine Saywell kadının söylediklarını doğruladı ve hastane adama mali kancayı taktı. Hizmetçilerine el sürmeyen efendilerden de hizmetçilerinin gayrimeşru çocuklarının bakımını üstlenmeleri isteniyordu çünkü evlerinde ve işyerlerinde olup biten ahlaksızlar onların sorumluluğundaydı. Dahası, hastane mahkemeleri gayrimeşru çocukların doğmasıyla sonuçlanabilecek durumları haber almış olduğunda önleyici faaliyette bulunuyorlardı.

Bir vakada kendisi evde yokken hizmetçilerinin oynaştığı öğrenilen bir terzi cezalandırıldı. Fakir köylü kızlarla hanımlar için istenmeyen hamilelik kaçak yaşamı demekti. Bu hanımlar büyük şehirlerde “orospu” damgası yemekten kurtarabilirlerdi kendilerini. Kilise mahkemesinden kaçmanın cezası aforoz edilmekti fakat bu öylece durup suçlamayla yüzleşmekten daha kötü sayılmazdı. Para veya mevki sahibi olmayan bekar annelerin yaşamları güvenli bir sığınak bulana kadar dehşet içinde geçiyordu. Bebeklerin durumu ise daha fenaydı. Çoğu bebek çaresiz anne tarafınca ya öldürülüyor yahut terk ediliyordu. İngiliz hukuku kaçak bir hamileyi barındırmayı herkese yasaklıyordu. Bazıları aile bağlarından veya merhametten ötürü evlerini açarken çoğu para yada çıkar beklentisiyle yapıyordu bunu.